گروهی از بازیکنان، پرسپولیس را به عنوان مقصد روزهای بازنشستگی خود انتخاب کرده اند

این طور که از شواهد و قرائن پیداست گروهی از بازیکنان، پرسپولیس را به عنوان تیم روزهای بازنشستگی خود برگزیده اند!

به گزارش طرفداری، در حالی که حضور در تیم های بزرگی چون پرسپولیس و استقلال برای بسیاری از جوانان فوتبال ایران یک آرزوی دست نیافتنی محسوب می شود و بسیاری از بزرگان فوتبال ایران در حسرت پوشیدن پیراهن این دو تیم سوختند و هرگز پیشنهادی برای بازی در پرسپولیس یا استقلال پیدا نکردند، در عصر جدید گروهی از بازیکنان چنان با استقبال فضای هواداری مواجه شده اند که فکر می کنند هر وقت و زمانی که بخواهند می توانند در این تیم ها بازی کنند و امکان حضورشان در پرسپولیس یا استقلال دلبخواهی است. پس هر وقت خودشان بخواهند در پرسپولیس یا استقلال بازی می کنند!

مثال دم دستی اش زیاد است. همین اواخر بازیکنانی داشته ایم که اعلام کرده اند پرسپولیسی هستند و در ایران فقط برای پرسپولیس بازی می کنند اما وقتش الان نیست. یعنی دوست دارند در پرسپولیس بازی کنند اما حالا نه!

همین شجاع خلیل زاده که برای مدتها فقط لوگوی پرسپولیس را می بوسید، چند روز پشت هم به باشگاه رفت و برگشت و وقتی مقابل ساختمان باشگاه از او دلیل این همه رفت و آمد را پرسیدند مدعی شد قصدش این است با پرسپولیس به عشق هوادار قراداد سفید 6 ساله امضا کند اما بعد مشخص شد دلیل این هم رفت و آمد این بوده که قراردادش به یک باره چند برابر شود و به محض این که چند روز هم این طرف و آن طرف شد، به سرعت برق و باد خبر از سازمان لیگ به بیرون درز کرد که چه نشسته اید که شجاع قراردادش را با پرسپولیس فسخ کرده تا از تیم برود و در این نقل و انتقال حتی یک ریال هم نصیب باشگاه نشود. بعد هم که او مقابل دوربین های پرتعداد خبرنگارهای عرب زبان، بوسه بر لوگوی پیراهن الریان زد و بقیه ماجرا.

حالا هم هرچند وقت یک بار برای پرسپولیسی ها دلبری می کند و با عوض کردن پروفایل اینستاگرام و گذاشتن عکس های دوران حضورش در پرسپولیس این پیغام را می دهد که می خواهد پرسپولیسی شود اما چند روز بعد مصاحبه می کند و می گوید هنوز با باشگاهش قرارداد دارد و حرفه ای نیست در مورد تیم های دیگر صحبت کند اما شاید یک روزی برگردد. هیچ وقت هم نمی گوید این که پروفایلش را عوض می کند و عکس پرسپولیس را انتخاب می کند حرفه ای است؟

یا همین پدیده منحصر به فرد مرتضی پورعلی‌گنجی. او در روزهایی که پرسپولیس برای داشتن مدافعی شش دانگ له له می زند، لطف کرده و از تیم مورد علاقه‌اش پرده برداشته و حتی با تیم تمرین هم می کند، با این حال وقتی همه فکر کردند به‌زودی با سرخ‌ها قرارداد خواهد بست، در مصاحبه های جالب توجه به دوربین لبخند می زند و می گوید:

 امسال نه. شاید یکی دو سال بعد، اما بالاخره پرسپولیسی می‌شوم.

تمام این ها یعنی این که در عصر جدید برخی بازیکنان به حدی از فوتبال رسیده اند که تیم بزرگی چون پرسپولیس را در آب نمک خوابانده اند برای روزهای پیری و بازنشستگی. آیا به راستی در آن روزها هم می توان توقع داشت این بازیکنان زمانی که پیراهن پرسپولیس را به تن می کنند با اوج انگیزه و تلاش برای موفقیت تیم تلاش کنند؟