صفحه اصلی 
میکروبلاگ 
صفحه اخبار 
تالار افتخارات 
تالار مشاهیر 
تماس با ما 
به گزارش ورزش سه، تیم ملی فوتبال ایران در هشتمین بازی خود در مرحله‌‌ی نهایی مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، به هفتمین برد خود دست پیدا کرد تا هم‌چنان با دو امتیاز اختلاف بالاتر از کرهی جنوبی در صدر جدول گروه A مسابقات قرار گیرد و بعد از قطعی کردن صعود خود به جام جهانی، شانس خود را برای قرارگیری در سید دوم جام جهانی زنده نگه دارد.
برد مقابل امارات در حالی به دست آمد که تک گل ایران در این دیدار هم
مشابه بازی با عراق روی یک انتقال سریع از دفاع به حمله به دست آمد.
ایران پیش از این و زیر نظر دراگان اسکوچیچ در بازی‌های دوستانه با
سوریه و ازبکستان و در دیدار‌های رسمی مثل دیدار رفت با عراق، گل‌های
مهمی روی انتقال از دفاع به حمله به ثمر رسانده بود، اما از بازی با
کرهی جنوبی در تهران، به نظر می‌رسید کمی از زهر تیم ما در فاز
انتقال کاهش پیدا کرده است که در دو دیدار اخیر و به لطف بازگشت مهدی
طارمی به ترکیب و پاس‌‌های پشت مدافعان دیدنی جهان‌بخش، بار دیگر شاهد
هنرنمایی ملی‌پوشان‌مان در فاز انتقال بودیم.
چرا فاز انتقال برای
ایران بسیار مهم است؟
در نگاه کوتاه مدت شاید این فاز بازی چندان برای تیم ملی حائز اهمیت
نباشد؛ زیرا تیم ما در سطح قاره‌ی آسیا اصطلاحاً یک تیم «Underdog»
محسوب نمی‌شود و مقابل اغلب رقبای آسیایی خود، مالکیت بالای ۵۰٪ خواهد
داشت و فرصت خلق موقعیت در فاز حمله و ساخت بازی از عقب زمین را خواهد
داشت. اما در نگاه بلند مدت و با توجه با این که در شرایط حاضر احتمال
قرارگیری ایران در سید سوم جام جهانی بیش‌تر از بقیه‌ی حالت‌هاست، ما
در جام جهانی قطر حداقل با دو تیم ملی روبه‌رو خواهیم شد که از نظر
اسکواد و رنکینگ از ما در وضعیت بهتری قرار دارند و تیم ما مقابل
آن‌ها، Underdog محسوب می‌شود؛ بنابراین مالکیت احتمالی زیر ۵۰٪ و
طبیعتاً فرصت کم‌تر برای خلق موقعیت در فاز حمله خواهد داشت. پس بسیار
مهم است که ایران در فاز انتقال مثبت( انتقال از دفاع به حمله) بسیار
سریع عمل کند و بازیکنان ایران با کم‌ترین ضرب به توپ و بدون عرض دادن
بی‌جهت به بازی، خود را به دروازه‌ی حریف نزدیک کنند و خلق موقعیت
کنند. اتفاقی که در دو دیدار اخیر به بهترین نحو ممکن رخ داده است. با
هم صحنه‌هایی از موقعیت‌‌های ایران در فاز انتقال مثبت را مقابل عراق
و امارات ببینیم:
تصویر ۱: صحنه‌ی منجر به تک گل ایران مقابل عراق؛ جهان‌بخش بلافاصله بعد از تصاحب توپ در فاز انتقال، با یک پاس پشت مدافعان طارمی را تک به تک می‌کند تا مهدی ایران را به گل برساند.
تصویر ۲: صحنه‌ی منجر به تک به تک قلی‌زاده با دروازه‌بان عراق؛ باز هم پایه‌گذار موقعیت جهان‌بخش است که بلافاصله بعد از تصاحب توپ در فاز انتقال، با یک پاس پشت مدافعان دیدنی علی را تک به تک می‌کند.
تصویر ۳: شروع مجدد‌های دقیق و بی‌نقص امیر عابدزاده هم در خطرناک‌تر کردن تیم ایران در فاز انتقال مؤثر بوده است؛ امیر در این صحنه با یک پاس نرم، جهان‌بخش را صاحب توپ می‌کند.
تصویر ۴: در ادامه صحنه‌ی قبل، جهان‌بخش بی‌معطلی توپ را برای طارمی ارسال می‌کند که اثر‌گذاری مدافع امارات منجر می‌شود توپ به کرنر رود.
تصویر ۵: بار دیگر، ایران، فاز انتقال، کاپیتان جهان، ارسال پاس بی‌معطلی به مقصد طارمی در پشت دفاع، که توسط مدافع عراق در میانه‌ی راه قطع می‌شود.
تصویر ۶: این آغاز حمله‌ی منجر به گل ایران است؛ امیری در فاز انتقال صاحب توپ می‌شود و بلافاصله توپ را به قلی‌زاده می‌سپارد.
تصویر ۷: قلی‌زاده بدون کوچکترین ضرب اضافی با یک پاس دیدنی توپ را به جهان‌بخش در جناح مخالف می‌سپارد.
تصویر ۸: و در نهایت ارسال نهایی جهان، ضربه‌ی قلی‌زاده که در ریباند توسط طارمی تبدیل به گل می‌شود.
تصویر ۹: شروع مجدد عالی دیگر از عابدزاده که توپ را دقیقاً روی سر طارمی فرود می‌آورد،
تصویر ۱۰: مهدی توپ را به مقصد جهان‌بخش که پشت مدافع راست امارات فرار کرده می‌ساباند، قلی‌زاده با حرکت بدون توپ خود یک مدافع امارات را با خود می‌کشاند تا فضا برای طارمی بین دو مدافع میانی امارات فراهم شود، پاس جهان‌بخش هم دقیقاً به همان فضا ارسال می‌شود که ضربه‌ی مهدی با بی‌دقتی به بیرون می‌رود.
تصویر ۱۱: در فاز انتقال، طارمی صاحب توپ می‌شود و بلافاصله با یک پاس پشت مدافعان جهان‌بخش را راه می‌اندازد. جهان در این صحنه به زیبایی از روی شانه‌ی بندر، مدافع راست امارات فرار می‌کند. اگر به زاویه‌‌ی دید بندر دقت کنید، می‌بینید که دید کاملی نسبت به علی‌رضا ندارد. این هوش فضا‌شناسی و جای‌گیری عالی کاپیتان ایران را می‌رساند.
چرا ایران در فاز
انتقال مثبت خطرناک است؟
بخشی از این مسئله به سرعت فیزیکی بالای امثال طارمی، امیری، قلی‌زاده
و جهان‌بخش برمی‌گردد. موضوع بعدی مربوط به هوش فضا‌شناسی بالای طارمی
و جهان‌بخش است؛ این دو یا بین مدافعان حریف جای‌گیری می‌کنند یا از
روی شانه‌ی مدافعان حریف شروع به فرار می‌کنند که در هر دو حالت کار
برای مهارشان بسیار سخت می‌شود. مسئله‌ی سوم هم مربوط به سرعت
تصمیم‌گیری بالای طارمی و جهان‌بخش است؛ این دو در فاز انتقال بدون
کوچکترین تعلل، به محض پیدا کردن یار مناسب، او را با یک پاس
روبه‌جلو راه می‌اندازند تا تیم ایران حداکثر استفاده را از آشفتگی خط
دفاع حریف به هنگام انتقال از حمله به دفاع ببرد.
آن چه در این دو بازی بسیار واضح بوده، حضور مهدی طارمی در نوک خط
حمله‌ی ایران و فرارهای پرشمار او به فضای پشت مدافعان، باعث شده
ایران زهردارتر از قبل در فاز انتقال مثبت شود. شاید چالش اصلی
اسکوچیچ در پنجره‌ی بعدی مقدماتی جام جهانی این باشد که چه‌طور بعد از
بازگشت آزمون به ترکیب اصلی و متمایل شدن طارمی به جناح چپ، همان
کیفیت قبلی ایران را در فاز انتقال مثبت تکرار کند.
جهت ارسال نظر ابتدا عضو شده یا وارد شوید