رحمان رضایی، لژیونر سابق فوتبال ایران معتقد است فدراسیون فوتبال با برپایی اردوی تیم ملی در دوحه مرتکب اشتباهی بزرگ شد...

با گذشت چند روز از شکست تیم ملی مقابل ذخیره های الجزایر همچنان بحث بر سر این ناکامی ادامه دارد و اغلب کارشناسان معتقدند اردوی قطر در این فیفا دی طولانی، اشتباه بود.

به گزارش طرفداری، رحمان رضایی، ملی پوش اسبق فوتبال ایران یکی از کارشناسانی است که اعتقاد دارد برپایی اردوی تیم ملی در گرمای دوحه اشتباه بود.

رحمان رضایی در این خصوص به طرفداری گفت:

گرمای 45 تا 50 درجه حتی برای سفر توریستی هم مناسب نیست، چه برسد به این که شما فوتبالیست ها را بعد از 40 تا 45 بازی باشگاهی برای تمرین و اردو به چنین آب و هوایی ببرید. بازیکنان دعوت شده به تیم ملی چه آنها که خارج از ایران بازی می کنند و چه بازیکنان لیگ برتری با احتساب جام حذفی و لیگ قهرمانان و لیگ، بین 40 تا 45 بازی انجام داده بودند و نیاز به یک آب و هوای خوب داشتند. آنها را برای اردوی آماده سازی باید به جایی می بردند که اکسیژن بیشتر به بدن شان برسد چون بدن ورزشکار بعد از 40 تا 45 بازی نیاز به اکسیژن دارد. در چنین شرایطی بدن باید شارژ شود نه این که باقی مانده انرژی اش هم خالی شود.

لژیونر سابق فوتبال ایران ادامه داد:

من در قطر بازی کردم، این فصل از سال بدترین فصل در قطر است. وقتی در این هوا تمرین می کنی بدن آب و املاح از دست می دهد، شاید باورتان نشود ولی ما در یک تمرین 90 دقیقه ای در قطر، دو بار کفش عوض می کردیم. بعد از نیم ساعت تمرین، از شدت تعرق، داخل کفش آب جمع می شد. ما در این شرایط در قطر اردو زدیم و خودزنی کردیم. این که دو هفته در چنین آب و هوایی فقط تمرین کنی و بازی هم نداشته باشی انرژی بازیکن را تخلیه می کند.

رحمان رضایی همچنین به مسائل فنی بازی ایران و الجزایر پرداخت و گفت:

سه، چهار ایراد اساسی در تیم ملی دیدیم که اگر برطرف نشود، آسیب می زند. یک مساله، خطاهایی است که بازیکنان ما پشت محوطه جریمه خودی مرتکب می شوند و به حریف ضربه کاشته می دهند. انگلیس و ولز کاشته زن های خوبی دارند و اگر این مدل خطاها را در جام جهانی تکرار کنیم، حتما دروازه تیم ملی روی ضربه کاشته باز می شود. چرا باید بازیکن در سطح ملی پشت محوطه جریمه به این راحتی خطا کند؟ مساله بعدی، نحوه جایگیری دو هافبک دفاعی ماست که هیچ زمانی آنها داخل کانال توپ نبودند و چون در کانال کنترل فضا و کنترل یار قرار داشتند دیر به توپ می رسیدند و ناچار بودند خطا کنند. وقتی تیم با دو هافبک دفاعی بازی می کند، نحوه استقرار آنها مهم است. در کار بازیسازی هم ما دچار مشکل بودیم چون مهره های میانی ما همزمان برای گرفتن توپ از مدافعان میانی عقب و جلو نمی شدند. حرکات بازیکنان در این مواقع باید مثل حرکت میل لنگ و پیستون در اتومبیل باشد و همزمان برای گرفتن توپ عقب و جلو شوند تا تیم حریف دست ما را نخواند اما وقتی تنها یک بازیکن از بین عزت اللهی و نوراللهی برای دریافت توپ از مدافعان و رساندن آن به یار هم تیمی به عقب می رفت، حریف هم به راحتی پرسینگ سنگین را روی تک بازیکن ما پیاده می کرد و اجازه کار را از او می گرفت! متاسفانه وقتی توپ به کنار می رفت هم نحوه استقرار بازیکنان ما غلط بود، بازیکن باید نیم تیغ باشد تا نسبت به توپ و حریف و دروازه مسلط شود اما این نحوه استقرار را هم در مواقعی که توپ نداشتیم، نمی دیدیم.

بازیکن اسبق تیم ملی افزود:

 در حمله هم به این دلیل که با عقب کشیدن مهاجم ما، وینگرها هم به عقب متمایل می شدند، به راحتی عمق را از دست می دادیم و دفاع حریف به آسانی با پرسینگ توپ را از ما می گرفت. یکی دیگر از دلایل توپ لو دادن های ما این بود که وینگرها به خوبی در عرض راه نمی افتادند و از عرض زمین استفاده نمی کردند. ما سرزن های خوبی داریم و باید از این امتیاز بهره ببریم. با این عملکردی که مقابل الجزایر از تیم ملی دیدیم، در جام جهانی به مشکل می خوریم و یک مربی باهوش به راحتی می تواند دست تیم ما را بخواند و از نقیصه هایی که داریم، علیه خودمان بهره ببرد.

اخبار ایران فوتبال ملی ملی پوشان سابق اختصاصی داخلی ستون نويسندگان