در این بخش نوبت به انتشار آخرین قسمت از مصاحبه وحید فاضلی رسیده است...

آخرین بخش صحبت های وحید فاضلی با رسانه طرفداری شامل بررسی تیم های لیگ بیست و یکم است. در این بخش تیم ها را به چهار دسته، مدعی قهرمانی، مدعی کسب سهمیه، میانه جدول و مدعی سقوط تقسیم کرده ایم و وحید فاضلی در مورد هر کدام از این تیم ها نظرات خود را عنوان می کند.

قسمت های قبلی:

وحید فاضلی در میز تاکتیک طرفداری؛ هر باشگاهی باید فلسفه خودش را داشته باشد!

وحید فاضلی در میز تاکتیک طرفداری؛ ترسیم ترکیب ایده آل

وحید فاضلی در میز تاکتیک طرفداری؛ پرسینگ بخش مهمی از فوتبال است! / قسمت اول

سعید الهویی در میز تاکتیک طرفداری؛ ترکیب مورد علاقه من انعطاف پذیری است!

طرفداری میزبان چهره های فنی و علمی فوتبال؛ لیگ بیست و یکم روی میز تاکتیک

سعید الهویی در میز تاکتیک طرفداری؛ از شاخص Packing تا xG، بررسی کیفیت فنی لیگ؛ قسمت اول

سعید الهویی در میز تاکتیک طرفداری؛ از تعریف low-block تا پست های در حال انقراض / قسمت دوم

سعید الهویی در میز تاکتیک طرفداری؛ از تعریف Game Model تا فلسفه باشگاه ها / قسمت سوم

به گزارش طرفداری، این مصاحبه را می توانید ببینید:

 

سلام مجدد خدمت مخاطبین طرفداری. با بخش دوم صحبت هایمان با آقای فاضلی در خدمتتان هستیم. قرار است ایشان خیلی عمیق تر در مورد مسائل تاکتیکی صحبت کنند. در این بخش ما تیم های لیگ برتر را به 4 دسته تقسیم کرده ایم. این تقسیم بندی بر اساس عملکرد و آمار تیم ها در نیم فصل اول بوده است.

آقای فاضلی اگر موافق باشید با دسته اول تیم ها شروع کنیم.

سلام مجدد دارم. در خدمت شما و مخاطبین هستم.

خیلی ممنون. در دسته اول تیم های پرسپولیس، استقلال و سپاهان را داریم. تیم هایی که به نوعی به عنوان مدعی قهرمانی شناخته شده اند. اگر در مورد این دسته صحبتی هست، در خدمتتان هستیم.

در مورد سه تیمی که گفتید، عرض کنم که هر سه تیم مدعی اول قهرمانی در فصل جاری هستند. اول در مورد استقلال می گویم. این تیم از نیم فصل پارسال که آقای مجیدی آمد تا به امروز، یک ثبات داشته و ادامه یافته است. عمده تغییرشان از سال گذشته 4 دفاعه و 3 دفاعه به صورت تناوبی بود که امسال بیشتر سه دفاعه شده، به خصوص سیستم 3-4-2-1. 3-5-2 هم بازی کرده اند و یک بازی هم 4-3-3 داشته اند. در سیستم سه دفاعه، مرادمند اغلب سمت چپ بازی می کند، سیاوش یزدانی مرکز و چرخشی دانشگر و آقاسی. وینگ بک راست یامگا و وریا غفوری و سمت چپ جعفر سلمانی. دو هافبکشان ذبیر نیک نفس و مهدی پور و آرش رضاوند. دو بازیکن مشخص کرده ام که بیشتر در نیم فضاها وظایفشان بوده، امیرحسین حسین زاده و امین قاسمی نژاد یا حتی یامگا در یک سری بازی ها و مهاجم شان که ژستد بازی کرده است. این سیستم غالب استقلال بوده ولی برنامه شان این بوده که وصل شوند به مهاجم اصلی شان. این دو نفر پشت مهاجم نقش مهمی داشته اند که بابت کارهای ترکیبی اضافه می شوند. در ادامه وینگ بک ها اضافه می شوند به خصوص در ارسال ها که دیده ایم امسال جعفر سلمانی به خاطر همین اضافه شدن ها گل هم زده است. شکل بازی شان بیشتر این است که چرخش توپ در خط عقب داشته باشند. یک جاهایی اگر شرایط بود خرد خرد، اگر شرایط نباشد پاس های طولی در بدن ژستد و اضافه شدن موج دوم در حملات و اینکه مورد خاصی بخواهم از استقلال بگویم، این است که یک مقدار در حالت تهاجمی شان تنوع بیشتری دارند و یک جاهایی که بازی گره خورده با دو مهاجم بلند زن بازی کرده اند. یک بازی هایی آرمان رمضانی را اضافه کرده اند مثل بازی با آلومینیوم که رمضانی کنار ژستد 3-5-2 بازی کردند. نقش سیاوش یزدانی نیز در جمع کردن دفاع خیلی مهم بوده و امسال عملکرد خوبی داشته که پاداشش نیز حضور در تیم ملی بوده است. در خط دروازه نیز ثبات داشته اند. پارسال خیلی جابجا داشتند. حسینی امسال خوب بوده. اینکه گلر خیلی تغییر نکند، در عملکرد خوبش موثر است. این نکات کلی ای است که در مورد استقلال می توانم بگویم. در مورد ژستد قبلا هم گفتم که یکی از تاکتیک های استقلال که باعث شده تنوع تاکتیکی داشته باشند، حضور این بازیکن است. یکی از کارهای استقلال هم برای طراحی حمله و هم خارج شدن از پرس، وصل شدن به ژستد است. دو بازیکن در نیم فضاها نیز برای موج دوم به حمله اضافه می شوند. یعنی هم برای طرح حمله و هم خارج شدن از پرس از این بازیکنان استفاده می کنند. یکی از راه های خارج شدن از پرس، ارسال پاس های طولی در بدن مهاجم است که امسال ژستد به استقلال از این حیث کمک کرده و اگر گلزنی نیز به فاکتورهایش اضافه شود، به اعتقاد من بازیکنی است که خیلی به استقلال کمک کرده است. البته جاهایی زیاده روی می شود و بازیسازی از عقب شان مختل می شود اما این طبیعی است در هر تیمی که مهاجم این چنینی دارد از طرف خود بازیکنان نه از طرف برنامه بازی.

در مورد دفاع استقلال سوال داشتیم. یکی از بهترین خط دفاع های لیگ را دارند. در یک سری بازی ها نیز به حریف هایشان موقعیت داده اند. نمی شود همه چیز را به برنامه تیمی ربط داد و گاهی دفاع فردی نیز در این مسئله موثر بوده است. صحبت تان در این خصوص چیست؟

بهتر است راجع به ساختار دفاع استقلال صحبت کنم. رویکرد امسال استقلال روی این بوده که به جمله فرگوسن بسنده می کنم اگر که می خواهید ببرید باید گل بزنید اما اگر می خواهید عناوین مهم ببرید نباید گل بخورید. به نظرم این رویکرد مد نظر استقلال بوده طبق مصاحبه های مجیدی نیز همینطور بوده است. این ساختار 3 دفاعه به نظر می رسد دارد در استقلال جا می افتد. حالا گلی از آلومینیوم خوردند. به هر حال بازیکن است و ممکن است یک لحظه تمرکزش به هم بخورد. ولی رهبری سیاوش یزدانی در این مسئله خیلی موثر بوده است. حسین حسینی نیز عملکرد بسیار خوبی داشته و کمک کرده تا استقلال این بیلان کاری را در نیم فصل ارائه کند.

اگر موافق باشید سراغ تیم دوم یعنی پرسپولیس برویم.

پرسپولیس 4-4-2 بازی می کند. با دو هافبک وسط بیشتر بازی می کند. نمی توان گفت هافبک دفاعی چون هر دو در حملات اضافه می شوند. پرسپولیس به خصوص در استفاده از کانال های کناری، تیم مقتدری است و به جز یک نیمه جلوی گل گهر که سه دفاعه بازی کردند، 4-4-2 هستند. پرسپولیس تیم غالبی است که پر اکتیو و بالا در زمان مالکیت توپ بازی می کند. معمولا به جز دو دفاع و یک هافبک دفاعی، همه در حمله شرکت می کنند. یک مورد مثبت خط دفاع این تیم این است که چون با علی نعمتی و فرشاد فرجی کار کرده ام، سرعت خوبی به عنوان مدافع دارند و می توانند از ضد حملات حریف جلوگیری کنند. در کنار تجربه سید جلال حسینی، این دو نفر کنار ایشان هستند. پرسپولیس دو هافبک کنار دارد. این دو هافبک شعاع حرکتی شان بیشتر در نیم فضاها بوده و وظیفه پلی میکر با این دو بازیکن است. دو مهاجم هم دارند که هم پرس کنند و حرکات زیادی داشته باشند. فوتبال کوتاه، بازیسازی از عقب، پرس و بازپس گیری توپ، فلسفه سال های قبل را دارند تکرار می کنند که نتیجه هم گرفته اند. به نظرم غالب تاکتیکی پرسپولیس به جز اینکه ثبات و هارمونی داشته اند، یکی از بهترین ها در لیگ ماست.

یکی از سوالاتی که خود هواداران پرسپولیس مطرح می کنند این است که تیمشان به جذب چند بازیکن خوب در نقل و انتقالات نیاز دارد. به نظرتان این تیم در کدام پست ها به جذب بازیکن نیاز دارد؟

پرسپولیس در هر خط یک بازیکن تاثیرگذار از دست داد. کنعانی زادگان، نوراللهی و مغانلو. در هر خط به جز مهاجم که نتوانستند جذب کنند، بازیکنانی اضافه کردند اما به خاطر اینکه در قالب تاکتیکی یحیی گل محمدی جا بیفتند، زمان بر بود. اوایل کار یک سری مشکلات داشتند به خصوص در بازیسازی و ساخت حمله از عقب زمین. الان مشکلاتشان تا حدودی رفع شده ولی خلاء پرسپولیس، مهاجمی به سبک مغانلو ندارند که وقتی تیم حریف پرس می کند، بتوانند با پاس های طولی در بدن مغانلو، توپ را نگه دارند و موج دوم اضافه شود. با اطلاع از این مشکل، رویکردشان این بوده که پاس های کوتاه دهند و  تشکیل مثلث و مربع در کناره ها داشته باشند. خودشان را از کناره ها با پاس های کوتاه به دروازه حریف نزدیک کنند. ارسال های زود هنگام خیلی کم دارند. موفق هم بوده اند. خودشان در تمرینات هستند و مشکلات را بهتر از هرکسی می دانند.

به صحبت راجع به سپاهان برسیم.

سپاهان به لحاظ کادر فنی ثبات داشته. از لحاظ بازیکن، از دست دادن پیام نیازمند، احسان حاج صفی و محمد محبی باعث شده یک مقدار هارمونی شان به هم بریزد. شاید کادر فنی شان نمی خواست تغییر روش بدهد ولی با حضور مغانلو کمی تغییر کرده است. همچنین دروازه بانشان کریستوف کنت هنوز نتوانسته در خط دروازه خودش را مقتدر نشان دهد. مثلا  نتوانسته جایی که خط دفاع ایراد داشت، او پوشش دهد. مشکل عمده سپاهان در خط جلو است به خصوص این 4-5 نفری که در نیمه جلو بوده اند. تغییرات در نیم فصل اول زیاد داشته اند و به نظرم همین از لحاظ روحی روانی بازیکنان را دچار افت کرده است. به لحاظ اعتماد به نفس و تمرکز به نظرم نفرات خط جلویشان اعتماد فصل قبل را ندارند. حضور مسعود ریگی به این تیم کمک کرده است. سپاهان 3-3-4 بازی کرده، 1-3-2-4 نیز بازی کرده. اگر 2 هافبکه بازی کنند کنار ریگی یک هافبک باکس تو باکس می گذارند مانند جلال الدین علی محمدی یا محمد کریمی که در همان 3-3-4 هم بازی می کنند. دو وینگرشان نیز در نیم فضاها بازی می کنند و دو دفاع کناری نیز در خط حمله شرکت دارند. باز هم می گویم به نظرم مشکل سپاهان عدم اعتماد به نفس و تمرکز خط جلو است که باعث شده شرایط سال قبل را تکرار نکنند.

سپاهان همیشه تیمی بوده که به دنبال قهرمانی بوده و با توجه به اتفاقات این فصل، خیلی ها معتقدند این سبک بازی شان مناسب قهرمانی در لیگ برتر نیست. با توجه به اینکه یکی از ماندگارترین بازی های سال گذشته لیگ بین شهر خودروی شما با سپاهان بود که 3-1 سپاهان را شکست دادید، یک مقدار راجع به سبک بازی سپاهان و ارتباطش با قهرمانی صحبت کنید.

سبک بازی سپاهان سبک غالبی است که با پاس های کوتاه می تواند بازی را دربیاورد. امسال سه دفاعه هم بازی کرده اند با توجه به دفاع های خوبی که داشته اند. نمونه اش همان بازی با پرسپولیس. امتیازات خوبی هم جمع کرده بودند. پس از اینکه امتیاز از آن ها کسر شد، از لحاظ تمرکزی شرایط خوبی ندارند و امیدوارم به روزهای بهتر برگردند.

فولاد خوزستان

در مورد فولاد بگویم که تیم آقای نکونام در بحث بازپس گیری توپ، جزو دو تیم اول ایران است. ایشان خیلی تاکید دارند که باز پس گیری خیلی برایشان مهم است. استراتژی خاص خودشان را دارند و در فاز خودشان موفق هستند. معلوم است این برنامه را دارند و کاملا برجسته است.

مس رفسنجان

تیم های دیگر مس رفسنجان است که تیم با ساختار و مربی با دانشی مانند آقای ربیعی دارد. این تیم هارمونیک بوده و با سیستم 3-4-2-1 بازی می کند. این تیم هم به منشا وصل می شود. منشا خیلی محوری است برای ساخت حمله شان که توپ را به بدن او بدهند و مجید علیاری و آذرباد او را حمایت می کنند. در موج دوم نیز وینگ بک هایشان اضافه می شوند که ترکمان و حسن جعفری خیلی در این مسئله کمک کرده اند. پرس شدیدی هم از خط حمله می خواهد. بررسی کنید، سه نفر تعویضی رفسنجان در اکثر بازی ها، همان سه بازیکن جلو بوده است. بقیه تعویض ها هم بوده ولی اکثرا این سه نفر بوده اند. به خصوص بازی با سپاهان که هر سه نفر تعویض شدند.

آلومینیوم اراک

آلومینیوم امسال سورپرایز لیگ بوده است. باز هم می گویم یکی از علل موفقیت آلومینیوم، بازیکنان بوده که شناخت خوبی از خطیبی داشته اند. نفراتی از دست دادند ولی خیلی هوشمندانه وارد بازار نقل وانتقالات شدند. وحید محمدزاده را آوردند که تجربه خوبی دارد. دروازه بانشان جزو خوب های لیگ است. محمود قائد رحمتی را از نساجی گرفتند که جانشین سید مهدی حسینی شد. در خط جلو محمدامین اسدی عملکرد خوبی داشته و نفرات دیگر. میلاد فخرالدینی هم دارند که امسال جزو دو مدافع راست اول فوتبال کشورمان بوده است. چند سال است فوتبال میلاد را دنبال می کنم. نه اینکه در دفاع ضعیف باشد ولی کمی سر به هوا بود اما امسال می بینیم که در دفاع خوب کار کرده است. به نظرم در اوج پختگی و عملکرد است.

به سراغ دسته بندی بعدی برویم که تیم های پیکان، ذوب آهن، نساجی، تراکتور و نفت آبادان حضور دارند.

در مورد پیکان بگویم واقعا در این بحران و فقر تولید بازیکن جوان، باید از پیکان تقدیر کرد که یکسری بازیکن جوان را آورد و تیم خوبی تشکیل داد و نتایج خوبی گرفت. اگر نوسان هم داشت به خاطر جوان بودن تیم بود. فلسفه خود را دارند و قالب کاری شان مشخص است. منجر به نتیجه هم شده است.

تراکتور که شرایط خاص خودش را داشته و تغییراتش زیاد بوده اند. پس از جدایی فیروز کریمی، سولدو آمد که حالا تا با شرایط فوتبال ایران آشنا شوند کمی زمان می برد ولی من خودم به هر حال خدمت این تیم بوده ام و برایشان آرزوی موفقیت دارم.

در مورد نساجی، می بینیم که ثبات بازیکنان و کادر فنی دارند. بازیکنانی که فصل گذشته خودم در خدمتشان بودم هم حضور دارند. کریم اسلامی، حسن نجفی، سعید بیگی، جان ملکی، کلانتری و ... 3-4-2-1 بازی می کنند. شجاعی و کلانتری را به عنوان پلی میکر پشت کریم اسلامی می گذارند ولی گاهی یک بازیکن با خصوصیات وینگر پشت کریم بازی می کند مثل جعفری. نساجی خوب و چشم نواز بازی می کند و نتیجه هم گرفته است. با هوشمندی وارد نقل  و انتقالات شد و حقیقی که یک وزن در دروازه است و مسعود شجاعی به عنوان کاپیتان تیم ملی را آوردند که نتیجه خوبی گرفتند. نفت آبادان نتایجش با توجه به مشکلاتش قابل تقدیر است. طالب ریکانی را دارند که در جمع کردن حواشی نقش داشته و بازی قبل هم یک گل سه امتیازی زد.بازیکنی است که جریان بازی و نتیجه را عوض می کند و این کمک می کند. ما اینجور بازیکنان را در فوتبالمان کم داریم.

تیم هایی داریم که خیلی بد لیگ را شروع می کنند و کم کم راه می افتند. به نظرتان تحت تاثیر چه اتفاقی است؟

تغییر کادر فنی، پیش فصل نامناسب، حواشی برای مدیریت و جذب بازیکن مثل تراکتورسازی، این ها تاثیرگذار هستند. هرچند تراکتور دارد شکل و شمایل خود را پیدا می کند. تیم هایی که از لیگ یک به لیگ برتر می آیند کمی نوسان دارند ولی استثنا هم وجود دارد مثل آلومینیوم و مس رفسنجان که آمدند و خدا را شکر خود را در اوایل لیگ در میانه جدول تثبیت کردند. اما امسال می بینیم فجر و هوادار تقریبا از همان ابتدای لیگ انتهای جدول بودند. پدیده هم تغییرات متعدد و حواشی زیادی داشت و نتوانست خود را از ته جدول دور کند. این سه تیم به همراه نفت مسجدسلیمان 4 تیمی هستند که خطر سقوط را حس می کنند ولی به هر حال در تغییر و تحول نیم فصل امیدوارند خود را احیا کنند.

در مورد هوادار، از بازی سپاهان شروع کرد به 3-5-2. فوتبال محتاطانه را مد نظر گرفت و با یک سری بازیکن باتجربه که جذب کرد، شخصیت تیم را بهبود بخشید.

فجر سپاسی سه دفاعه بازی می کند که تقریبا 3-4-2-1 است. به خاطر شرایط زمین، یک بازی مستقیم دارند و از موج دوم استفاده می کنند. تقریبا فوتبال نسبتا خوبی ارائه می کنند با توجه به سال اولشان در لیگ.

نفت مسجدسلیمان دچار حواشی ای شد ولی من خودم با تراکتور روبروی این تیم بازی کردم. تیم گردن کلفتی دارند. مهره های خوبی دارند به خصوص در خط جلو خیلی نیاز به تغییر ندارند. بهتر است نگاهشان به ترمیم خط دفاع و دروازه باشد و می توانند در لیگ برتر بمانند.

تیم بعدی پدیده است که واقعا هیچ تیمی از پیش بازنده نیست. دوتا مساوی خوب جلوی پرسپولیس و آلومینیوم گرفت که نشان می دهد این تیم دنبال ماندن در لیگ است.

از توضیحاتتان ممنون. دسته بندی ما به پایان رسید. به عنوان سوال پایانی، در نیم فصلی که گذشت، چه چیزی بیشتر از همه توجه شما را جلب کرد؟

نکته قابل توجه، رویکرد تیم های ایرانی به استفاده از سیستم دفاعه است که به جز دو تیم، اکثر تیم ها از این سیستم استفاده کرده اند. ساختار دفاعی و تاکتیک های دفاعی به خوبی پیاده می شود و خلاء مالکیت و ایجاد حمله و موقعیت در فوتبال ما حس می شود. یک مقداری از آن به کیفیت بازیکنان برمیگردد. مقداری دیگر نیز شاید به این برمی گردد که مربیان زمان ندارند یا توجیهاتی دیگر. یک مقداری در به ثمر رسیدن گل ها کم گل بوده ایم چرا که بازیکن خلاق کم داریم و تولید حمله و موقعیت کم است. شاید 3 موقعیت ایجاد کنید و گل نشود ولی اگر 6 موقعیت ایجاد کنید، شاید یکی گل شود. پس باید تعداد موقعقیت را افزایش دهیم که برنامه هایمان را در ساختار حمله بررسی کنیم و ببینیم کجا مشکل داریم. مورد بعد هم ناراحتم که آقای گل هایمان هر دو خارجی هستند و امیدوارم فقر گلزنی بین بازیکنان ایرانی حل شود. امیدوارم مربیان ما با تدابیرشان این مشکل را حل کنند. اینکه عدم حضور تماشاگر نیز در لیگ ما تاثیرگذار بوده و امیدوارم با حضور تماشاگران این معضل نیز حل شود.

استقلال تهران استقلال ایران تاج باشگاه استقلال استقلال تهران