به گزارش ورزش سه، از زمانی که اختلاف کی روش و برانکو شکل گرفت تقابل طرفداران استقلال و پرسپولیس از تیم های باشگاهی فراتر رفت و پرسپولیسی ها مخالف کی روش شدند و هواداران استقلال بیشتر حامی او. با آمدن اسکوچیچ استقلالی ها مخالف شدند و پرسپولیسی‌ها(تا حدی) حامی!

در سال های اخیر ادبیات هواداری در فوتبال ایران تغییر کرد. اصطلاح "تیم حکومتی" و "مافیا" و "دلال" و.... بر سر زبانها افتاده و آنقدر این کلمات تکرار شد که بسیار کمتر از گذشته می‌توان انصاف را در بین مردم دید و بر این باورند تیم رقیب در هرصورت با حمایت های بیرونی و ناجوانمردانه به موفقیت رسیده. هرچند برای من این یک مورد آزار دهنده بود اما پس از سرایت این موضوع به فوتبال ملی تبدیل به یک نگرانی بزرگ شد.

قبلا مربیان باشگاهی و بخصوص مربیان سرخابی متهم به دلالی بودند و بعدها کی روش و اسکوچیچ هرکدام از طرف مخالفان به ضعیف بودن و دلالی و.... متهم شدند. مربیان ملی به رنگی بودن متهم می شوند و انگار خون جلوی چشم هواداران را گرفته و چیزی جز قضاوت یک طرفه را بر نمی تابند. در تمام این سالها کسی نتوانست مدرکی دال بر دلالی از این مربیان ارائه کند اما همچنان اتهامات ادامه دارد و انگار دنیای ورزش هم شباهتی به سیاست و دعواهای حزبی پیدا کرده است.

اما من که کشورم را دوست دارم چرا باید فوتبال ملی را قاطیِ دعواهای رنگی کنم؟ من به عنوان یک پرسپولیسی اسکوچیچ را خیلی دوست داشتم چون تیم کشورم را به جام جهانی برد. در یکی از سخت ترین روزهای تاریخ فوتبالمان در کنار ما بود و نجات بخش شد. پس همیشه او را دوست دارم و سپاسگزار و قدردان خواهم بود. اما باز به عنوان یک پرسپولیسی چرا نباید حامی کی روش باشم؟ مربی پرتغالی که چندین سال تلاش کرد و سطح تیم ملی ایران را ارتقاء داد. چه اشکال دارد اسکوچیچ و کی روش ضعف ها و ایراداتی داشته باشند؟ کدام مربی همه چیز تمامی در فوتبال دنیا داریم؟ 
در دنیای فوتبال هیچوقت تضمینی برای موفقیت دائمی وجود ندارد پس من به عنوان یک هوادار هرکسی روی نیمکت ملی بنشیند را حمایت میکنم.

چه مربی تیم ملی قلعه نویی و مجیدی استقلالی باشند یا گلمحمدی و هاشمیان پرسپولیسی من قلبم برای "ایران" می تپد. مربی تیم ملی چه کی روش پرتغالی باشد یا اسکوچیچ کروات عشق درون من به "ایران" قوی تر از تمام علایق شخصی است. 
پس ترجیح می‌دهم همیشه خوشبین و امیدوار باشم. هرکسی سکان این کشتی را در دست می‌گیرد مهم نیست؛ من فقط با تمام وجودم می‌خواهم پارو بزنم تا بیشتر و بیشتر به جلو حرکت کنیم. دوست دارم تک تک مردم سرزمینم فقط به "ایران" فکر کنند نه رنگ‌ها. 
مهمتر از هرچیزی بالا رفتن پرچم ایران است و تمام تیم‌های باشگاهی مانند رنگ‌های پرچم ایران در کنار هم این تیم ملی را تکمیل می‌کنند. تمام بازیکنان مانند تار و پودهای این پرچم؛ تیم ملی را تشکیل می‌دهند. 
پس بیایید فقط به "ایران" و سرافرازی" ایران" امیدوار و خوشبین باشیم. 
زنده باد ایران

کاوه گلمرادی