به گزارش "ورزش سه"، حتی پدر مقتدر خانواده، حاج قدرت هم گاهی حریف تصمیمات عجیبش نمی‌شود؛ محمدرضا زنوزی مطلق، متولد 1346 در زنوز – آذربایجان شرقی، مالک باشگاه تراکتور که اگر نامش را جست‌وجو کرده و وارد صفحه ویکی‌پدیای او شوید، با فردی روبرو خواهید شد که مالک 23 مجموعه کلان اقتصادی هم هست. از او به عنوان بزرگترین سرمایه‌دار منطقه یاد می کنند که دست روی هر بیزینس کلانی بگذارد، موفق از آن خارج می‌شود. پیوند زنوزی با تراکتور در سال 1396 به همین واسطه، با استقبال هوادارانی مواجه شد که هزینه برای فوتبال از نظر آنها، مثل آب خوردن برای مالک جدید بود.
در پاسخ این استقبال خوب، زنوزی پروژه خود در تراکتور را شاید کمی سینمایی شروع کرد و باب احتیاط فراموش شد؛ بابی که در ادامه کار کمی بیش از حد از آن وارد شد و در نهایت، در فصل جاری همانی شد که باید از ابتدا می شد. این یکی از همان تصمیمات به نظر عجیب، مالک مرموز تراکتوری هاست. مالکی که قطعا به غیر از خودش، فرد دیگری از تصمیم بعدی او مطلع نیست. البته این روزها به نظر می رسد که تصمیم جدید در خصوص تراکتور هم مثل بیزینس های موفق اقتصادی زنوزی، در حال به ثمر نشستن است.

یک شروع میلیونی و تغییری رونالدینیویی
زنوزی در سال نخست حضورش با رزومه موفق گسترش فولاد وارد میدان بسیار بزرگتری شد که جامعه آماری بسیار وسیعی را شامل می شد و نیازهایش کاملا متفاوت از یک باشگاه کوچک کم هوادار کلاسیک بود. تزریق یک پول کلان به مجموعه و جذب ستاره های جذاب برای تبدیل تراکتور به برندی موفق با یک قهرمانی در جام حذفی همراه بود اما این خواسته زنوزی نبود و عدم توفیق در لیگ برتر و تغییر موضع هواداران در خصوص مالک باشگاه، پروژه را از مسیر اصلی منحرف کرد. این دقیقا نقطه عطف ماجرا بود. زنوزی تا کنون تجربه روبرو شدن با هواداران میلیونی یک باشگاه را نداشت؛ اما این همان وجه تمایز تراکتور بود. او حتی در یک مقطع اعلام کرد که تراکتور را واگذار می کند و کمی بعد اعلام کرد که کسی خریدار تراکتور نشد و در ادامه نیز با تغییر موضعی رونالدینیویی اعلام کرد که دیگر قصد واگذاری تراکتور را ندارد! این صحبت های زنوزی بعد از پایان مقطع دوم بود؛ جایی که تراکتور با ساغلام دوباره از سقوط گریخته بود و مالک باشگاه تصمیم به احیای دوباره تیم فوتبال بزرگسالانش گرفته بود.

زنوزی در ماههای نخست مالکیتش در تراکتور ، بالاتر از ستاره های گرانقیمت تیم، آرتیست شماره یک سکوهایی بود که او را آتا صدا می زدند.

رونمایی موفق از یک آپدیت اورژانسی
این بخش از پروژه با عبرت از دو بخش قبلی با استخدام سریع سرمربی شروع شد تا اشتباه بزرگ تکرار نشود؛ اشتباهی که طی چند فصل اخیر با تکرار آن، سرمربیان عملا نقشی در روند آماده سازی تیم های خود برای مسابقات نداشتند. در چنین شرایطی، هفته های ابتدایی عملا به میدان آزمون و خطا تبدیل می شد و فاصله با رتبه های نخست بیشتر و در ادامه، کار به تغییر سرمربی و شروع چرخه ای امتحان پس داده و ناموفق منجر می شد. استخدام قربان بردیف برخلاف موارد قبلی، نه از روی اجبار و عجله بلکه با برنامه صورت گرفت و با سپردن کار درمان تیمی که به شدت آسیب دیده بود به پیرمرد روس-ترکمن، زنوزی آپدیت جدیدت پروژه خود را رونمایی کرد؛ آپدیتی که در آن برخلاف سال های گذشته، خبری از خیلی از دغدغه ها نیست. زنوزی این روزها دوباره در ورزشگاه دیده می شود. او که یک مدت طولانی ترجیح داده بود در ورزشگاه آفتابی نشود، روز گذشته یکی از خوشحال‌ترین افراد حاضر در ورزشگاه قاسم سلیمانی بود.

زنوزی بعد از تجربه ناموفق ماشین‌سازی که تماشای بازی هایش بدون سیگار و اعصاب خردی ممکن نبود، گویا در تراکتور قصد ندارد کم بیاورد.

او سرمست از پیروزی و بازگشت تراکتور به جمع مدعیان قهرمانی، به ادامه روندی امیدوار شد که می تواند پروژه تراکتور را هم به پروژه ای موفق برایش تبدیل کند. مالک تراکتور قطعا از نظر مالی مشکلی برای رسیدن به این هدف ندارد اما خود زنوزی هم به خوبی پی به این نکته برده که بیزینس فوتبال، هر چقدر هم او یک بیزینس‌من خبره باشد، دنیای متفاوتی دارد. زنوزی در این فصل نه از روی اشتیاق شروع کار و یک استقبال پر احساس و نه از روی دلخوری فحاشی همان استقبال کننده ها در سال های بعد، بلکه با ترکیبی از این دو ، یک تراکتورِ کم حاشیه و پر بازده ساخته که دوباره امیدوار کننده نتیجه می گیرد. تیم او چند فوق ستاره و یک گروه سیاهی لشگر ندارد، بلکه متعادل‌تر و کم حاشیه تر، با یک تقویت هوشمندانه در مارکت زمستانی به یک مدعی واقعی تبدیل می شود.

محمدرضا زنوزی (مالک باشگاه)