به گزارش "ورزش سه"، وقتی در سال 1993
برلوسکونی حزب زندهباد ایتالیا (Forza Italia) را با الهام از شعاری
فوتبالی به زبان آورد در ذهن ها چرخید و ستایش شد. او که با قدرت
ذهنیت خاص خویش خود پیشترها با تاسیس شبکه Canale 5 به اولین شبکه
تلویزیونی خصوصی ایتالیا، با روحیات مردم کشورش خو گرفته
بود.
همان شبکهای که هلینو هررا با کارشناسیاش در وصف فوتبال چشمان
ببینندههای تلویزیونی را خیره و آنها را در جایشان میخکوب کرده
بود.
وعده داد که کشورش را همانند میلان دگرگون سازد و باشکوه کند. او بود
که میلان را از منجلاب رشوه و رسوایی بیرون کشید و به تیمی ثروتمند
تبدیل کرد. بهترین فوتبالیست ها را به روسونری دعوت کرد و با
به زانو درآوردن بزرگترین تیمها بارها بر جام قهرمانی اروپا بوسه
زدند. تاریخ میلان به دو بخش تقسیم میشد. به پیش و پس از برلوسکونیِ
بزرگ.
برلوسکونی بود که قرن ۲۱ را عصر
فوتبال باشگاهی بدون تیمملی خواند و بارها ادعایش در تاریخ نمایان
شد. به بارسلونا نگاه کنید و همچنین بیلبائو و سهویا را.
کامروایی سیاسی او همراه با طلوع عصر طلایی میلان پیوند خورد. میلان
دهه ۸۰ و ۹۰، در دسته بزرگترین و باشکوهترین تیم های تاریخ فوتبال
قرار گرفت. با مربیانی بزرگ و بازیکنانی مشهور. با قهرمانی های متعدد
و توپهای طلا.، با 29 جام رسمی در 31 سال. با عناوینی متفاوت. مردی
که هم به دل رسانهها چنگ زد و هم بر قلب عاشقان سینهچاک فوتبال جای
گرفت.
افراد کم نظیری در طول تاریخ بودهاند که هر هنر و کاری را با
موفقیت پشت سر گذاشتهاند. تاب آوردن در فوتبال و سیاست غیرممکن بود
که برلوسکونی در هر دو جبهه سربلند خارج شد.
او بدون هیچ ابایی، خود را بزرگترین سیاستمدار جهان خواند و بعدها
جهانیان وی را یکی از پدرخواندههای فوتبال دانستند. با رفتن او
باید گفت میلان و فوتبال ایتالیا یتیم شده و عزادار.
ابوالفضل کریم آبادی
جهت ارسال نظر ابتدا عضو شده یا وارد شوید