به گزارش ورزش سه، ساخت یک استادیوم تازه چیزی است که مدنظر رئیس دولت ایران است. تصمیمی پر اهمیت برای ورزش ایران که اگر ساخت و سازهای نسبتا خوبی در سال‌های اخیر در شهرهایی مثل اهواز (فولاد آرنا) و مشهد (استادیوم امام رضا) انجام داده است اما از نظر زیرساخت‌ها و ساخت فضاهای زیبا و جدید ورزشی بسیاری از شهرها همچنان نیاز به کارهای بزرگ دارد.

این نیاز به خصوص در تهران بیش از اغلب شهرها است. البته تهران استادیوم‌های مختلفی در دل خود دارد؛ از ورزشگاه بزرگ آزادی و ورزشگاه تختی گرفته تا ورزشگاه امروز متروکه شهید شیرودی و ورزشگاه پاس قوامین و ... . استادیوم‌هایی در گوشه و کنار شهر که از آنها استفاده آنچنان مناسبی به عمل نمی‌آید. در واقع فعال‌ترین استادیوم‌های فوتبال تهران، زمین چمن استادیوم صد هزار نفری آزادی و همچنین زمین ورزشگاه پاس قوامین در اکباتان هستند که در دوره مصطفی آجورلو برای پاس ساخته شد‌.

نکته عجیب به حاشیه رفتن دو استادیوم فعال در سال‌های پیشین، تختی و شیرودی، است؛ استادیوم‌هایی که لوکیشن‌های بدی هم ندارند و در صورت رسیدگی می‌توانند میزبان تعداد زیادی از مسابقات فوتبال ایران باشند اما شیرودی که به ویرانی رفته و ورزشگاه تختی هم به هیچ وجه اوضاع مناسبی ندارد.

1933900
در‌ جلسه وزیر ورزش، معاون رئیس جمهور و شهردار تهران برای استادیوم جدید برگزار شد و ظاهرا این استادیوم در شهرآفتاب ساخته خواهد شد؛ استادیومی که می‌تواند نماد تهران لقب بگیرد.

در این شرایط دستور ابراهیم رئیسی برای ساخت یک ورزشگاه جدید و آبرومند و مدرن برای ورزش ایران کاملا ضروری به نظر می‌رسد و تصمیمی است که با توجه به نحوه بیان آن باید به سرعت به مرحله اجرا برسد.

بعد از صحبت‌های رئیس جمهوری، تیم‌هایی از وزارت ورزش برای جانمایی این استادیوم مناطق مختلفی را مورد بررسی قرار دادند که ظاهرا روی شهر آفتاب و زمینی که قبلا صحبتش بود استقلال در آن استادیوم می‌سازد (بنا بر ادعای مصطفی آجورلو) برای این کار در نظر گرفته شده است.

از نقشه‌ها و برنامه‌های احتمالی ساخت این استادیوم رونمایی نشده اما طبیعتا با توجه به شرایط فعلی و انتظارات این ورزشگاه باید مدرن و زیبا و کامل و آبرومند باشد؛‌ چیزی که امروز ورزش ایران و فوتبال تهران به آن نیاز بسیاری دارد.

این مهم‌ترین وظیفه کیومرث هاشمی، وزیر جدید ورزش ایران هم هست. استادیومی که زیباترین سازه و بهترین کیفیت، نوآوری، دسترسی و ... را داشته و بتواند روحی تازه به ورزش ایران بدمد؛ چیزی که بتوانیم به آن افتخار کنیم و برای نشستن روی صندلی‌اش از هم سبقت بگیریم. هر توقع پایین‌تر از این نباید مورد تصویب قرار بگیرد.