صفحه اصلی 
میکروبلاگ 
صفحه اخبار 
تالار افتخارات 
تالار مشاهیر 
تماس با ما 
هفته گذشته قرعه کشی رقابت های جام جهانی 2022 قطر انجام شد و همگروهی های ایران در این رقابت ها مشخص شده اند.
به گزارش طرفداری، حالا که از تب و تاب قرعه کشی و هیجان همگروهی با انگلیس و آمریکا گذر کرده ایم، بد نیست کمی واقع گرایانه تر و به دور از احساسات به قضیه نیمکت تیم ملی ایران در جام جهانی توجه کنیم. از همین امروز تا روز بازی با انگلیس چیزی حدود 226 روز فرصت داریم که این مدت برابر چیزی حدود 7 ماه و نیم است. در این بین یک طرز تفکر وجود دارد که تیم ملی فرصت چندانی برای آماده سازی ندارد و تیم ما اگر روی نیمکت تغییراتی را تجربه کند، به دلیل زمان کم تیم متضرر می شود. اما این هفت ماه و نیم به هیچ عنوان زمان کمی برای آماده سازی تیم ملی برای رقابت های جام جهانی نیست و در این بین مسئولان باید پیش از هر چیزی تکلیف خود را با کادر فنی مشخص کنند و پس از این که با قضیه نیمکت تیم ملی کنار آمدیم و اعتماد مناسبی از سوی کادر فنی به جامعه فوتبال منتقل شد، وقت آماده سازی با چند بازی تدارکاتی و اردوی آماده سازی می رسد و در این میان مهم ترین امر طرز تفکر و برنامه های مرد اول کادر فنی است. یکی از مشکلاتی که این روزها در فضای فوتبال به چشم می خورد این است که انگار خود مسئولان فوتبال هم چندان تکلیف شان با سرمربی فعلی مشخص نیست و هستند کسانی که به نوعی با همین بهانه فرصت کم به دنبال ابقای این سرمربی برای رقابت های جام جهانی هستند اما فارغ از تصمیم گیری در مورد این که با اسکوچیچ ادامه بدهیم یا نه نباید این فرصت باقی مانده را از دست بدهیم و گذشته را فاکتور اصلی تصمیم گیری ها برای آینده قرار بدهیم. در جام جهانی ضعیف ترین تیمی ک در تورنمنت حضور دارد در سطح فنی ای مشابه کره جنوبی قرار دارد و این در حالی است که ما در رقابت های مقدماتی در بهترین روزهای نتیجه گیری مان با اسکوچیچ هم در بازی ای پر استرس و به هم ریخته در استادیوم آزادی یک تک امتیاز از کره گرفتیم حالا از این زاویه نگاه کنید که در گروه ما یکی از بهترین تیم های قاره آمریکای شمالی و دو کشور اروپایی هم حضور دارند.
شرایط امروز تیم ملی و این 7 ماه باقی مانده ناخودآگاه شاید ما را به یاد آماده سازی تیم ملی در جام جهانی 1998 می اندازد روزهایی که نیمکت تیم ملی پس از صعود به جام جهانی دستخوش تغییر شد و تومیسلاو ایویچ روی نیمکت تیم ملی نشست. عمر سرمربیگری ایویچ به دلیل سومدیریت و انتخاب های عجولانه به جام جهانی نرسید اما ما به وضوح در جام جهانی شاهد پیشرفت عملکرد فردی و تیمی ایران نسبت به رقابت های مقدمانی بودیم و این در حالی بود که نه خود ایویچ در جام جهانی روی نیمکت حضور داشت و نه فرصت زیادی در اختیار این سرمربی گذاشته بودیم و تنها چیزی حدود 7 ماه این سرمربی روی نیمکت تیم ملی حضور داشت و با روش های خاص خود در آماده سازی تیم، پتانسیل تیم ملی را تا مرحله صعود از مرحله گروهی هم بالا برد اما در آن مقطع حضور سرمربی ایرانی روی نیمکت تیم و طرز تفکر «آمریکا را ببریم و به خانه برگردیم» باعث شد خبری از جاه طلبی نباشد و مقابل یکی از ضعیف ترین آلمان های تاریخ شکست بخوریم و همانطور که ایویچ پیش بینی می کرد با ضربه کاشته میهایلوویچ و گلزنی کلینزمن فرانسه را با 3 امتیاز ترک کنیم.
با توجه به این شرایط باید نسبت به دقیقه به دقیقه بازی در جام جهانی حریص باشیم و مهم تر از هر چیزی با یک تک امتیاز یا پیروزی مقابل یکی از تیم های انگلیس یا آمریکا بسنده نکنیم و این قضیه هم ارتباط مستقیمی با تفکرات کادرفنی تیم ملی دارد.
البته باید به این نکته هم اشاره کنیم این روزها تکلیف خود فدراسیون هم مشخص نیست و همه منتظر برگزاری مجمع فدراسیون هستند تا تکلیف نفر اول مشخص شود. در این شرایط کمی سخت است اگر توقع داشته باشیم فدراسیون به دنبال اعمال تغییر یا برنامه ریزی مدون و دقیق با سرمربی فعلی تیم ملی باشد. از سویی ظاهرا هیچ اتفاق نظری هم روی ابقای اسکوچیچ در تیم ملی وجود ندارد و بسیاری هم تنها به سبب درخشش تیم اسکوچیچ در رقابت های مقدماتی مقابل تیم هایی مثل لبنان، امارات و عراق اعتقاد دارند این سرمربی باید روی نیمکت تیم ملی حضور داشته باشد. انگار دو سرنوشت مشابه از لحاظ کادر فنی پیش روی تیم ملی در جام جهانی 2022 است یا مثل سال 1998 پیش از بازی ها سرمربی را عوض می کنیم و دوران آماده سازی خوبی را پشت سر می گذاریم و یا مثل سال 2006 سرمربی فعلی ای که در مقدماتی جام جهانی عملکرد خوبی داشته را به دلیل نتایج خوبش مقابل تیم های آسیایی نگه می داریم و به احتمال بسیار زیاد هم به نتیجه ای مشابه 2006 می رسیم. در این بین هم اگر قرار است اسکوچیچ را عوض کنیم، باید بدانیم در حال از دست دادن فرصت طلایی هستیم و قرار گرفتن در این دو راهی و انتخاب نکردن هیچ کمکی به فوتبال ما نمی کند ما و مسئولان مان یا باید به اسکوچیچ و تیم فنی اش اعتماد کامل داشته باشند و با برنامه ریزی دقیق کار را پیش ببرند و یا اگر این اعتماد وجود ندارد محترمانه از این سرمربی خداحافظی کنند چرا که ایران جام جهانی 2022 و 7 ماه فرصت گزینه جذابی برای برخی مربیان بزرگ تر از فوتبال ما است که می توانند حداقل به اندازه یک تورنمنت چیزهایی برای ارائه کردن به ما و فوتبالمان داشته باشد.
این نسل از تیم ملی در حال پیر شدن است و شاید جام جهانی و جام ملت های آینده تنها فرصتی است که این نسل از فوتبال ما می تواند کار نیمه تمامش را تمام کند....
جهت ارسال نظر ابتدا عضو شده یا وارد شوید