حمیدرضا صدر:

به اوفارل در بدو ورودش عنوان "مردی آمده از امپراطوری استعمارگر" دادند. وقتی او در مرداد 1353 در نخستین گامش اردویی در تهران برپا ساخت همه در حال له کردنش بودند. وقتی مردانش در دیدار تدارکاتی برابر فنرباغچه به رهبری دی دی برزیلی 0-3 پیروز شدند کسی دست نزد، کسی هورا نکشید. شمشیرها آخته بودند و قلم ها تیز. او را مربی لجوج و متکبری خواندند که نمی خواهد ایران را بشناسد. او را به رغم آن که ایرلندی بود، مرد انگلیسی خطاب کردند که هنوز با رویای امپراطوری بریتانیا از خواب بلند می شود. گفتند یکدندگی اش آمیخته به لافزنی است. نوشتند ایران را "سرزمین هزار و یک شب" پنداشته و مثل شهرزاد قصه‌ گو برای نجات جانش، امیر را با بافتن هزار و یک قصه افسون کرده....

ساعاتی پیش خبر درگذشت فرانک اوفارل روی خروجی سایت های ایرانی رفت.

به گزارش طرفداری، فرانک اوفارل بدون شک یکی از تاثیر گذارترین خارجی هایی است که پا به فوتبال ایران گذاشته است. در روز هایی که برایان کلاف اسطوره ای پیشنهاد حضور در ایران و بر عهده گرفتن هدایت تیم ملی ایران را رد کرد، فرانک اوفارل که به تازگی نشستن روی نیمکت منچستر یونایتد را تجربه کرده بود و سر مت بازبی او را به عنوان جانشین خود معرفی کرده بود پس از حضوری کوتاه در کاردیف راهی ایران شد.

در آن روز ها فوتبال ایران همچنان تحت تاثیر حضور مربیانی مثل زدرادکو رایکوف فقید و آلن راجرز بود. سیستم  غالب آن روز ها در فوتبال ایران 433 بود و در این بین ساختار های دفاعی در حال نادیده گرفتن بود، اوفارل در بدو ورودش تلاش بسیاری در جهت ساختارمند تر کردن این دفاع ایران داشت اما بسیاری از روزنامه های وقت با شیوه کاری چندان موافق نبودند. اوفارل با تزریق نیرو های جوانی مثل آندرانیک اسکندریان، مسیح مسیح نیا و ... آینده خوبی برای خط دفاعی تیم ملی ساخت همچنین اعتبار بازی دادن بازیکنی مثل حسن نظری در دفاع راست را هم باید ب اوفارل بدهیم که یکی از طلایی ترین دوران دفاع تیم ملی را رقم زد.

آمار درخشان فرانک اوفارل با آمار 10 پیروزی، 2 تساوی و 3 شکست / شکست های اوفارل مربوط به  رویارویی با تیم های مجارستان، چکسلواکی و شوروی بوده است در واقع اوفارل در بازی های رسمی هیچ شکستی را تجربه نکرد...

مرحوم دکتر حمیدرضا صدر حضور این سرمربی ایرلندی تبار در ایران را به شرح زیر روایت می کند:

به اوفارل در بدو ورودش عنوان "مردی آمده از امپراطوری استعمارگر" دادند. وقتی او در مرداد 1353 در نخستین گامش اردویی در تهران برپا ساخت همه در حال له کردنش بودند. وقتی مردانش در دیدار تدارکاتی برابر فنرباغچه به رهبری دی دی برزیلی 0-3 پیروز شدند کسی دست نزد، کسی هورا نکشید. شمشیرها آخته بودند و قلم ها تیز. او را مربی لجوج و متکبری خواندند که نمی خواهد ایران را بشناسد. او را به رغم آن که ایرلندی بود، مرد انگلیسی خطاب کردند که هنوز با رویای امپراطوری بریتانیا از خواب بلند می شود. گفتند یکدندگی اش آمیخته به لافزنی است. نوشتند ایران را "سرزمین هزار و یک شب" پنداشته و مثل شهرزاد قصه‌ گو برای نجات جانش، امیر را با بافتن هزار و یک قصه افسون کرده. تکرار کردند انگلیسی لافزن می خواهد ایرانیان را خواب کند. به ضرب و تقسیم روی آوردند. به این که اوفارل آمده تا 730 روز دروغ بگوید و 700 هزار تومان (سالی 350 هزار تومان، سالی 50 هزار دلار، ماهی 4 هزار دلار) بزند به جیب. مفت مفت.

حضور اوفارل در فوتبال ایران مصادف با بازی های آسیایی سال 1974 شده بود، بازی هایی که از اهمیت خاصی برای ایران برخوردار بود. ایران با قاطعیت این رقابت ها را فتح کرد و جواز صعود به المپیک مونترال 1976 را هم کسب کرد. بسیاری هم سبک بازی کی روش و شیوه ارتباط با رسانه ها را  با اوفارل مقایسه می کند هر دو سرمربی اهتمام بسیار بالایی برای اصول دفاعی قائل بودند و بدون شک در صدر جدول بهترین خارجی هایی قرار دارند که وارد فوتبال ایران شده اند اما اوفارل میراث هایی را برای فوتبال ایران جا گذاشت که بخش عظیمی از تاریخ فوتبال ایران را رقم زدند.

ایران با اوفارل در رقات های آسیایی 1974، با پیروزی 7 صفر مقابل پاکستان، 2 یک مقابل برمه، 6 صفر مقابل بحرین، یک صفر مقابل مالزی، یک صفر مقابل عراق و سرانجام 2 صفر مقابل کره جنوبی پا به دیدار نهایی پا گذاشت. و در فینال هم با یک گل اسراییل را شکست داد. اوفارل بعد ها پس از بازگشت به ایران برای شرکت در مراسمی در مورد بازی فینال این رقابت ها گفت:

در سال 1974 تيم ملي ايران با شكست اسراييل قهرمان آسيا شد، آن روز را خوب به ياد دارم اگر شكست مي‌خورديم مردم ايران هرگز مرا نمي‌ بخشيدند چرا كه آنان تحمل باخت را نداشتند، ما در اين ديدار محكوم به پيروزی بوديم و خوشبختانه با ارايه يک بازی رضايت بخش حريف را شكست داديم، شريک شدن در شادی مردم ايران برايم بسيار لذت بخش بود و هنوز اين خاطره را به ياد دارم.

در پایان اوفارل نتوانست در فوتبال ایران و فضایی که رسانه ها برای او ساخته بودند دوام بیاورد. دکتر حمیدرضا صدر در خصوص خداحافظی او با فوتبال ایران می گوید:

ماموریت اوفارل در 24 شهریور 1353 تمام شد. پیش از رفتنش در رستوران استادیوم صد هزار نفری از همه وداع کرد. در متن خداحافظی اش کسی را جا نینداخت. مردم و بازیکنان را. فدراسیونی ها و رسانه ای ها را. دستیارانش -  حسن حبیبی، حشمت مهاجرانی و بهمن صالح نیا - را مربیان بزرگی برای آینده فوتبال ایران خواند. نوع خداحافظی اش نمایانگر روحیه حرفه ای اش بود. نه انتقاد کرد و نه کسی را مقصر خواند. نه نق زد و نه گناهی را برشمرد. همه را ستود و سپاس گفت. می گفت دیروز منچستر بوده، امروز تهران و فردا جایی دیگر. اوفارل رفت و رکورد 78/77 درصدی پیروزی اش میان مربیان تیم ملی ایران که بیش از شش بازی انجام دادند هنوز بهترین است.

اوفارل حضور طولانی ای در فوتبال ایران نداشت اما میراث این مربی تا سال های سال برای فوتبال ایران افتخار آفرینی کردند و بدون شک این سرمربی در بین تاثیرگذارترین افراد فوتبال ایران جای دارد...

این عکس به نوعی میراث فرانک اوفارل فقید را به خوبی به ما نشان می دهد... از مربی ای همچون حشمت مهاجرانی گرفته تا جوانانی که بعد ها اسطوره شدند...

 

رسانه های ایرانی و روزنامه ها همواره در طول تاریخ گارد عجیبی نسبت به سرمربیان بزرگ و ساختار شکن داشته اند...
فرانک اوفارل شیوه های خاص خود برای آموزش بازیکنانش را داشت و آن ها را سر کلاس می نشاند...

 

اخبار ایران فوتبال ملی اختصاصی داخلی ستون نويسندگان